Michał Rębisz

Wydaje mi się, że czerpie ją z dwóch przeciwstawnych sobie źródeł. Pierwszym i najważniejszym są bliscy -  żona, synowie, rodzice, najbliżsi przyjaciele, którzy zostali przy mnie pomimo choroby. Z pewnością bez ich wsparcia mogłoby się potoczyć różnie.

Z drugiej strony w trakcie choroby sporo przebywałem w izolacji. Mając dużo czasu, którego wcześniej zawsze mi brakowało, dużo czytałem. Jedna z książek na jaką trafiłem dotyczyła podstaw medytacji, dzięki niej byłem w stanie delikatnie dotknąć siły, która drzemie w każdym z nas, ale trzeba wiedzieć jak ją wydostać w momentach, kiedy nam jest potrzebna. 

Myślę, że najbardziej cieszy mnie dzień powszedni. Od pobudki do wieczornego wyłączenia lampki nocnej, normalny, spędzony aktywnie w ruchu, najlepiej w towarzystwie rodziny i znajomych. 

To nie najlepsze pytanie, bo w moim przypadku te najbardziej szalone dzielą się na mniej i bardziej realne ;). Z tych mniej to … podróż dookoła świata. 

A z tych bardziej realnych to wzięcie udziału w zawodach IRONMAN na pełnym dystansie w 2016 lub 2017 roku, na razie przygotowuje się do sezonu 2015 i mam w planach 2 starty w triathlonie, jeden na dystansie olimpijskim, a drugi na połowie dystansu IRONMAN. 

To, że bardzo ważne jest znalezienie wewnętrznego spokoju, co nie należy do łatwych rzeczy.  Cokolwiek by się nie działo, zachować spokój i się nie poddawać! NIGDY! 

Samemu chyba bardzo ciężko odpowiedzieć na to pytanie więc posiłkuję się podpowiedzią żony - „Człowiek o wielu twarzach: kochający mąż i tata, pracowity pasjonat sportu potrafiący wiele poświęcić dla swoich pasji.”